polecenie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpɔlɛˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS[polecńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) nakazanie komuś zrobienia czegoś, także wypowiedź o takiej intencji
(1.2) zaprotegowanie kogoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Polecenie się wykonuje, a nie analizuje.
(1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) polecenie służbowe / wyjazdu służbowego • polecenie księgowania / zapłatywykonywać polecenie • podporządkować się / podporządkowywać się poleceniu / poleceniom
(1.2) pracownik z polecenia
synonimy:
(1.1) dyspozycja, dyrektywa, nakaz, rozkaz, wytyczna, zarządzenie
(1.2) rekomendacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. polecać ndk., polecić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: