szubienicznik

szubienicznik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. ktoś wart wysokiej kary

(1.2) daw. skazany na karę śmierci przez powieszenie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szubienicznik	szubienicznicy
dopełniacz	szubienicznika	szubieniczników
celownik	szubienicznikowi	szubienicznikom
biernik	szubienicznika	szubieniczników
narzędnik	szubienicznikiem	szubienicznikami
miejscownik	szubieniczniku	szubienicznikach
wołacz	szubieniczniku	szubienicznicy
depr. M. i W. lm: (te) szubieniczniki

przykłady:

(1.1) — Łotr! Szubienicznik! zawołał Derigny. Jeżeli go pochwycę, sprawię mu łaźnię jak należy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hultaj, łajdak, łotr, nicpoń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szubienica ż, szubieniczka ż

forma żeńska szubienicznica ż

przym. szubieniczny, szubieniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. szubienica + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: