wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) śr.łac. rzecz święta[1]
(1.2) śr.łac. czynność uświęcająca

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) Nom., acc. i voc. n od: sacramentalis
odmiana:
(1) sacramentale, sacramentalis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. sacramentalis
rzecz. sacramentarium n, sacramentum n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
przede wszystkim w liczbie mnogiej
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 598.

sacramentale (język włoski)

edytuj
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sakramentalny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) sakramentalia
(2.2) hist. spiskowiec, konspirator
odmiana:
(1.1) lp sacramentale m ż; lm sacramentali m ż
(2.1-2) lp sacramentale m; lm sacramentali m
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) santificazione dell'uomo mediante la vita sacramentaleuświęcenie człowieka poprzez życie sakramentalne
synonimy:
(1.1) daw. sagramentale
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sacramento m
przysł. sacramentalmente
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. sacramentalis < p.łac. sacramentumsakrament[1]
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „sacramentale” w: treccani.it.