uświęcać (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uświęcić)

(1.1) sprawiać, by ktoś lub coś stawało się święte[1]
(1.2) czynić coś wznioślejszym, szlachetniejszym[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek, który uświęca złoto?[2]
(1.1) Muszę zadbać o stan łaski uświęcającej, idę do spowiedzi.
składnia:
(1.1-2) uświęcać +B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) konsekrować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uświęcić dk., święcić ndk.
rzecz. uświęcenie n, uświęcanie n
przym. uświęcony
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. u- + święcić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: