rozpustnik

rozpustnik (język polski)

wymowa:

IPA: [rɔsˈpustʲɲik], AS: [rospustʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. mężczyzna oddający się rozpuście

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozpustnik	rozpustnicy
dopełniacz	rozpustnika	rozpustników
celownik	rozpustnikowi	rozpustnikom
biernik	rozpustnika	rozpustników
narzędnik	rozpustnikiem	rozpustnikami
miejscownik	rozpustniku	rozpustnikach
wołacz	rozpustniku	rozpustnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zespół rycerza i rozpustnika

synonimy:

(1.1) bezwstydnik; posp. dziwkarz; przest. mięsopustnik, wszetecznik, zbereźnik

antonimy:

(1.1) asceta

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozpusta ż

forma żeńska rozpustnica ż

przym. rozpustny

przysł. rozpustnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rozpusta + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) voluptuary, profligate, debauchee
• arabski: (1.1) عهر m
• białoruski: (1.1) распуснік m
• jidysz: (1.1) נואף m (nojef)
• niemiecki: (1.1) Wüstling m
• nowogrecki: (1.1) πόρνος m
• rosyjski: (1.1) распутник m, развратник m
• sanskryt: (1.1) भोगिन् m, भ्रमर m, रत m, विट m, स्वस्तिक m
• ukraiński: (1.1) розпутник m, розпусник m
• włoski: (1.1) dissoluto m, scostumato m, libertino m

źródła: