reformatorka

reformatorka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrɛfɔrmaˈtɔrka], AS: [reformatorka], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: reformator

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	reformatorka	reformatorki
dopełniacz	reformatorki	reformatorek
celownik	reformatorce	reformatorkom
biernik	reformatorkę	reformatorki
narzędnik	reformatorką	reformatorkami
miejscownik	reformatorce	reformatorkach
wołacz	reformatorko	reformatorki

przykłady:

(1.1) Na zachodzie Europy Katarzyna II uważana była za reformatorkę i monarchinię oświeconą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. reforma ż, reformowalność ż, reformatorstwo n, reformizm m, reformista m, reformistka ż, reformacja ż, reformowanie n, zreformowanie n

forma męska reformator m

czas. reformować ndk., zreformować dk.

przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, reformacyjny, formacyjny, formatywny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: reformator

• bułgarski: (1.1) реформаторка ż
• francuski: (1.1) réformatrice ż

źródła: