ocet (język polski) edytuj

 
ocet (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈɔʦ̑ɛt], AS[ocet]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. spożywczy kwas octowy o stężeniu 5-10%, czasem z domieszkami smakowymi lub aromatyzującymi; zob. też ocet w Wikipedii
(1.2) pot. chem. kwas octowy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jeśli dodasz trochę octu, galareta będzie smaczniejsza.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ocet balsamiczny / drzewny / jabłkowy / owocowy / ryżowy / słodowy / stołowy / spirytusowy / winny • ocet bzeneckigrzyby / śliwki /śledzie / … w occie • przyprawić octem • kwaśny jak ocet
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przyprawa
(1.2) kwas
hiponimy:
holonimy:
(1.1) marynata, zaprawa, sos winegret
meronimy:
(1.1) kwas octowy, woda
wyrazy pokrewne:
rzecz. octan m, octowiec m, octownia ż, octówka ż, octowanie n, octóweczka ż, octownik m, octownica ż, octowniczka ż, octownictwo n
zdrobn. occik m
czas. octować ndk.
przym. octowy, octowniczy, bezoctowy, octanowy
przysł. octowo
związki frazeologiczne:
kwaśny jak ocet siedmiu złodzieinapoić octem i żółciąocet czterech złodziei
etymologia:
prasł. *ocьtъ; forma prasłowiańska jest zapożyczeniem z jakiejś postaci romańskiej, kontynuującej łac. ācētum → ocet[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ocet” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

ocet (język czeski) edytuj

 
ocet (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) spoż. ocet
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) balzámový / jablečný / kvasný / lihový / rýžový / sladový / vinný ocet • bzenecký ocet
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. octárna, octař
przym. octový
związki frazeologiczne:
kyselý jako ocetzůstat na ocet
etymologia:
uwagi:
źródła: