obdukcja

obdukcja (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔbˈdukʦ̑ʲja], AS: [obdukcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. praw. oględziny zwłok lub osób żywych w celu ustalenia przyczyn śmierci lub rozmiarów doznanych uszkodzeń ciała; zob. też obdukcja w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obdukcja	obdukcje
dopełniacz	obdukcji	obdukcji / przest. obdukcyj
celownik	obdukcji	obdukcjom
biernik	obdukcję	obdukcje
narzędnik	obdukcją	obdukcjami
miejscownik	obdukcji	obdukcjach
wołacz	obdukcjo	obdukcje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. obdukcyjny

rzecz. obducent m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. obductio → zasłonięcie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) autopsy
• duński: (1.1) obduktion w
• hiszpański: (1.1) exploración física ż / examen físico m (del paciente o del cuerpo)

źródła: