obduktion

obduktion (język duński)

obduktion (1.1)

wymowa:

Dania: [ɔbdugˈsjoˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) med. praw. obdukcja, autopsja, sekcja zwłok

odmiana:

(1.1) en obduktion, obduktionen, obduktioner, obduktionerne

przykłady:

(1.1) En hastig obduktion bekræftede, at ofret var blevet kvalt. → Pospieszna obdukcja potwierdziła, że ofiara została uduszona.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) autopsi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obducent

czas. obducere

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

obduktion (język szwedzki)

obduktion (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) autopsja, sekcja zwłok

odmiana:

(1.1) en obduktion, obduktionen, obduktioner, obduktionerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: