nagolennik

nagolennik (język polski)

nagolenniki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌnaɡɔˈlɛ̃ɲːik], AS: [nagolẽ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. usztywniony ochraniacz, mający za zadanie osłaniać goleń

(1.2) hist. część zbroi ochraniająca goleń; zob. też nagolenniki w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nagolennik	nagolenniki
dopełniacz	nagolennika	nagolenników
celownik	nagolennikowi	nagolennikom
biernik	nagolennik	nagolenniki
narzędnik	nagolennikiem	nagolennikami
miejscownik	nagolenniku	nagolennikach
wołacz	nagolenniku	nagolenniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) nagolenica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) espinillera ż; (1.2) greba ż
• nowogrecki: (1.1) περικνημίδα ż; (1.2) κνημίδα ż
• słowacki: (1.2) náholenník m
• włoski: (1.2) schiniere m

źródła: