mundur
mundur (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) charakterystyczny, regulowany przepisami ubiór członków jakiejś organizacji, grupy lub formacji – zwykle militarnej; zob. też mundur w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mundur mundury dopełniacz munduru mundurów celownik mundurowi mundurom biernik mundur mundury narzędnik mundurem mundurami miejscownik mundurze mundurach wołacz mundurze mundury
- przykłady:
- (1.1) Serce struchlałego dziecka łomoce pod mundurem ułana i niewymowna trwoga żelaznymi obcęgi ściska piersi, gdy wchodzą tłumem szumnym w progi kościoła.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mundur wojskowy / policyjny / harcerski • mundur galowy / polowy • nosić / założyć / zakładać / zdejmować / zdjąć mundur
- synonimy:
- (1.1) uniform
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. umundurowanie n, mundurowy m, mundurówka ż, mundurowanie n
- czas. umundurować ndk., umundurować dk.
- przym. mundurowy, mundurówkowy
- związki frazeologiczne:
- splamić mundur • obraza munduru • przywdziać mundur • włożyć mundur • zdjąć mundur • zrzucić mundur
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) uniformë ż
- angielski: (1.1) uniform
- białoruski: (1.1) мундзір m, форма ż
- bułgarski: (1.1) униформа ż, форма ż
- czeski: (1.1) uniforma
- duński: (1.1) uniform
- esperanto: (1.1) uniformo
- francuski: (1.1) uniforme m
- hiszpański: (1.1) uniforme m
- kataloński: (1.1) uniforme m
- kornijski: (1.1) unnwisk m
- niemiecki: (1.1) Uniform ż
- norweski (bokmål): (1.1) uniform
- nowogrecki: (1.1) στολή ż
- rosyjski: (1.1) униформа, форма
- ukraiński: (1.1) мундир m
- wilamowski: (1.1) vaffenrök m
- źródła:
- ↑ S. Żeromski Popioły/Tom III