umundurowanie

umundurowanie (język polski)

polski major w umundurowaniu (1.2) wyjściowym

wymowa:

IPA: [ˌũmũndurɔˈvãɲɛ], AS: [ũmũndurovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prawnie wyznaczony strój członków danej organizacji; zob. też umundurowanie w Wikipedii

(1.2) mundury noszone przez członków danej organizacji

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	umundurowanie
dopełniacz	umundurowania
celownik	umundurowaniu
biernik	umundurowanie
narzędnik	umundurowaniem
miejscownik	umundurowaniu
wołacz	umundurowanie

przykłady:

(1.1) Mój szef wprowadził obowiązkowe umundurowanie; teraz w biurze czuję się niczym w wojsku.

(1.2) Obecnie polskie siły zbrojne stosują dwa wzory umundurowania polowego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. umundurować dk.

rzecz. mundur mrz, mundurowy mos, mundurowanie n

przym. mundurowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od umundurować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uniform; (1.2) uniform
• bułgarski: (1.1) униформа ż, форма ż
• niemiecki: (1.1) Uniform ż; (1.2) Uniform ż

źródła: