linijka

linijka (język polski)

linijka (1.1)

linijka (1.2)

wymowa:

IPA: [lʲĩˈɲijka], AS: [lʹĩńii ̯ka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyrząd służący do kreślenia linii i odmierzania odległości; zob. też linijka w Wikipedii

(1.2) rodzaj lekkiego, czterokołowego pojazdu zaprzęgowego z wzdłużną deską służącą do siadania okrakiem lub bokiem ; zob. też linijka (pojazd) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	linijka	linijki
dopełniacz	linijki	linijek
celownik	linijce	linijkom
biernik	linijkę	linijki
narzędnik	linijką	linijkami
miejscownik	linijce	linijkach
wołacz	linijko	linijki

przykłady:

(1.1) Geodeta odmierzał linijką odległości punktów pomiarowych na mapie.

(1.2) Dziedzic kazał podać linijkę, na którą ochoczo wsiadło trzech myśliwych, a powoził leśniczy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) odmierzać / odmierzyć / podkreślać / podkreślić coś linijką

synonimy:

(1.1) przymiar kreskowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przyrząd

(1.2) powóz

hiponimy:

(1.1) liniał

holonimy:

meronimy:

(1.1) podziałka

wyrazy pokrewne:

rzecz. linia ż, liniał m, liniowanie n, poliniowanie n

zdrobn. linijeczka ż

czas. liniować ndk., poliniować dk.

przym. liniowy, linearny, linowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. linia + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) vizore ż
• angielski: (1.1) ruler
• chorwacki: (1.1) ravnalo n
• czeski: (1.1) pravítko n
• duński: (1.1) lineal w
• esperanto: (1.1) liniilo
• estoński: (1.1) joonlaud; (1.2) plaanvanker
• fiński: (1.1) viivain, viivoitin
• francuski: (1.1) règle ż
• hiszpański: (1.1) regla ż
• kazachski: (1.1) сызғыш
• litewski: (1.1) liniuotė ż
• marathi: (1.1) फूटपट्टी ż
• niemiecki: (1.1) Lineal n
• nowogrecki: (1.1) ρίγα ż
• rosyjski: (1.1) линейка ż; (1.2) линейка ż
• tajski: (1.1) ไม้บรรทัด (mái ban.tát)
• tuvalu: (1.1) fua, lula
• ukraiński: (1.1) лінійка ż; (1.2) лінійка ż

źródła: