kredens
kredens (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈkrɛdɛ̃w̃s], AS: [kredẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mebel do przechowywania naczyń stołowych; zob. też kredens w Wikipedii
- (1.2) środ. mot. fiat 125p
- (1.3) pot. kredyt[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kredens kredensy dopełniacz kredensu kredensów celownik kredensowi kredensom biernik kredens kredensy narzędnik kredensem kredensami miejscownik kredensie kredensach wołacz kredensie kredensy
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- abenaki: (1.1) papkuedanôzik
- angielski: (1.1) sideboard, aumbry, ambry
- esperanto: (1.1) telerŝranko
- francuski: (1.1) crédence ż
- kaszubski: (1.1) szelbiąg m
- kornijski: (1.1) lestrier m
- rosyjski: (1.1) буфет m, сервант m
- węgierski: (1.1) kredenc, ebédlőszekrény, pohárszék
- włoski: (1.1) credenza ż
- źródła:
- ↑ Katarzyna Kłosińska, Skąd się biorą frazeologizmy? Źródła frazeologizmów i mechanizmy frazeotwórcze, w: Perspektywy współczesnej frazeologii polskiej. Geneza dawnych i nowych frazeologizmów polskich pod red. Gabrieli Dziamskiej-Lenart i Jarosława Liberka, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2016, s. 48.