koszalinianin
koszalinianin (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔʃalʲĩˈɲä̃ɲĩn], AS: [košalʹĩńä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Koszalina[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Koszalina, urodzona w Koszalinie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koszalinianin koszalinianie dopełniacz koszalinianina koszalinian celownik koszalinianinowi koszalinianom biernik koszalinianina koszalinian narzędnik koszalinianinem koszalinianami miejscownik koszalinianinie koszalinianach wołacz koszalinianinie koszalinianie depr. M. i W. lm: (te) koszaliniany[2]
- przykłady:
- (1.2) Urodziłem się w Koszalinie, jestem więc koszalinianinem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany koszalinianin • szanowni / drodzy koszalinianie!
- (1.2) rodowity koszalinianin • koszalinianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- (1.1-2) pot. koszaliniak
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Koszalin m, Koszalińskie n, koszaliniak m
- forma żeńska koszalinianka ż
- przym. koszaliński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „koszalinianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „koszalinianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
