kołysać

(Przekierowano z kołysać się)
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakołysać)

(1.1) wprawiać w ruch wahadłowy

czasownik przechodni niedokonany (dk. ukołysać)

(2.1) usypiać dziecko, bujając je[1]

czasownik zwrotny niedokonany kołysać się (dk. zakołysać się)

(3.1) poruszać się wahadłowo w przód i w tył lub na boki
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wiatr kołysał falami.
(2.1) Mama kołysze dziecko do snu.
(3.1) Most wiszący kołysze się niebezpiecznie w tę i z powrotem, a dla tych z nas, którzy cierpią na akrofobię, która jest wyrafinowanym słowem na lęk wysokości, poruszanie się w powietrzu na wysokości 15 metrów stanowi pewne wyzwanie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kołysać lekko / mocno / strasznie / straszliwie • kołysać statkiem • kołysać na boki / w górę i w dół
(2.1) kołysać córeczkę / dziecko / synka • kołysać na rękach / w kołysce / w wózku
synonimy:
(1.1) bujać, huśtać, chwiać, gibać, kolebać, reg. śl. kolybać
(2.1) bujać, kolebać, lulać, reg. śl. hulać-lulać, reg. śl. kolybać
(3.1) bujać się, chwiać się, huśtać się, kiwać się, kolebać się, wahać się
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) poruszać, ruszać
(2.1) usypiać
(3.1) poruszać się, ruszać się
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kołysanie n, kołyska ż, kołysanka ż, ukołysanie n, zakołysanie n
czas. ukołysać dk., zakołysać dk.
ims. kołysany
związki frazeologiczne:
etymologia:
rdzeń koło[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. "Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1969"
  2. "Brückner Aleksander, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1974"