kniv

kniv (język duński)

knive (1.1)

wymowa:

Dania: ['kniˀw]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) nóż

odmiana:

(1.1) en kniv, kniven, knive, knivene

przykłady:

(1.1) Hun spiser med kniv og gaffel. → Ona je nożem i widelcem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) barberkniv → brzytwa • lommekniv → scyzoryk • knivstikker → nożownik • knivmager → rzemieślnik wyrabiający noże

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

have kniven på struben → mieć nóż na gardle

etymologia:

st.nord. knífr

uwagi:

źródła:

kniv (język norweski (bokmål))

kniver (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) nóż

odmiana:

(1.1) en kniv, kniven, kniver, knivene

przykłady:

(1.1) Mannen ble drept med kniv. → Mężczyzna został zabity nożem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kniv (język szwedzki)

knivar (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) nóż

odmiana:

(1.1) en kniv, kniven, knivar, knivarna

przykłady:

(1.1) Mannen vässade knivar hela dagen lång. → Mężczyzna ostrzył noże przez cały dzień.

składnia:

kolokacje:

(1.1) en vass/slö kniv → ostry/tępy nóż • kökskniv, ostkniv

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: