innowierca
innowierca (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌĩnːɔˈvʲjɛrt͡sa], AS: [ĩ•novʹi ̯erca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik innowierca innowiercy dopełniacz innowiercy innowierców celownik innowiercy innowiercom biernik innowiercę innowierców narzędnik innowiercą innowiercami miejscownik innowiercy innowiercach wołacz innowierco innowiercy
- przykłady:
- (1.1) Państwo Islamskie otwarcie przyznaje się do więzienia i wykorzystywania kobiet innowierców, szczególnie jazydów.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) różnowierca, dysydent, niewierny
- antonimy:
- (1.1) współwyznawca
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. innowierstwo n
- przym. innowierczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) (religious) dissenter
- białoruski: (1.1) іншаверац m, іншавер m
- bułgarski: (1.1) друговерец m
- esperanto: (1.1) alireligiano, alireligiulo
- hiszpański: (1.1) creyente m (de otra religión)
- jidysz: (1.1) (dla żydów) גוי m (goj)
- nowogrecki: (1.1) αλλόθρησκος m
- rosyjski: (1.1) иноверец m
- słowacki: (1.1) inoverec m, inoveriaci m
- ukraiński: (1.1) іновірець m
- włoski: (1.1) persona ż (di altra fede, di culto diverso)
- źródła: