giaur
giaur (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik giaur giaurzy dopełniacz giaura giaurów celownik giaurowi giaurom biernik giaura giaurów narzędnik giaurem giaurami miejscownik giaurze giaurach wołacz giaurze giaurzy depr. M. i W. lm: (te) giaury
- przykłady:
- (1.1) …korsarstwo u Maurów nie było wcale rzeczą hańbiącą, ale czynem bohaterskim, rycerskim. Więc sami nawet członkowie rodziny sułtańskiej wysyłali statki na chwytanie i łupienie giaurów (psów chrześcijańskich)[1].
- (1.1) Ci prawdziwi synowie pustyni witali nas wszędzie z radością, i z wschodnią iście gościnnością przyjmowali w swych namiotach. Znają oni wszyscy Blunta, uważają go za swojego, a nienawidząc wszystkiego co angielskie, pokochali tego giaura, który sercem i duszą do nich przylgnął[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) ang. giaour[4] < osm. ﮔﺎﻭﺭ (gâvur) → niemuzułmanin[4] < pers. گور (gaur), pers. گبر (gabr)[5] → niewierny, czciciel ognia, wyznawca zoroastryzmu[4] lub arab.[3]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) giaour
- białoruski: (1.1) гяур m
- bułgarski: (1.1) гяур m, гяурин m
- francuski: (1.1) giaour
- niemiecki: (1.1) Giaur m
- rosyjski: (1.1) гяур m
- słowacki: (1.1) ďaur m, džaur m
- ukraiński: (1.1) гяур m
- źródła:
- ↑ Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc.
- ↑ Józef Mikołaj Potocki: Notatki myśliwskie z Indyi.
- ↑ 3,0 3,1 Anna Tyrpa, Giaury, goje, gadzie i gorole – my i reszta świata, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 221.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Hasło „giaur” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 446.
- ↑ Digital Dictionaries of South Asia.