indywidualistka

indywidualistka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta niezależna i przekorna, mająca poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowująca się, działająca samodzielnie

(1.2) filoz. socjol. zwolenniczka indywidualizmu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	indywidualistka	indywidualistki
dopełniacz	indywidualistki	indywidualistek
celownik	indywidualistce	indywidualistkom
biernik	indywidualistkę	indywidualistki
narzędnik	indywidualistką	indywidualistkami
miejscownik	indywidualistce	indywidualistkach
wołacz	indywidualistko	indywidualistki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.2) kolektywistka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. indywidualność ż, indywidualizacja ż, indywidualizowanie n, indywidualizm m, indywiduum n

forma męska indywidualista m

czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.

przym. indywidualistyczny, indywidualny

przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. indywidualista + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) individualist; (1.2) individualist
• białoruski: (1.1) індывідуалістка ż; (1.2) індывідуалістка ż
• bułgarski: (1.1) индивидуалистка ż; (1.2) индивидуалистка ż
• francuski: (1.1) individualiste ż; (1.2) individualiste ż
• rosyjski: (1.1) индивидуалистка ż; (1.2) индивидуалистка ż
• ukraiński: (1.1) індивідуалістка ż; (1.2) індивідуалістка ż
• włoski: (1.1) individualista ż; (1.2) individualista ż

źródła: