fiks

fiks (język polski)

wymowa:

IPA: [fʲiks], AS: [fʹiks], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. mania, bzik

(1.2) przest. stały dzień imprez, przyjęć, spotkań

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fiks	fiksy
dopełniacz	fiksa	fiksów
celownik	fiksowi	fiksom
biernik	fiks	fiksy
narzędnik	fiksem	fiksami
miejscownik	fiksie	fiksach
wołacz	fiksie	fiksy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fiksat mrz, fiksacja ż, fiksum n, postfiks mrz, prefiks mrz, afiks mrz, sufiks mrz, infiks mrz, interfiks mrz, afiksacja ż, afiks ż, fiksowanie n, sfiksowanie n, zafiksowanie n

czas. fiksować ndk., sfiksować dk., zafiksować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. fixe < łac. fixus → stały, nieodmienny

(1.2) skr. od: jour fixe

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

fiks (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) umocować, przyczepić, ustalać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. fiksi, fiksiĝi, alfiksi, antaŭfiksi, ĉirkaŭfiksiĝi

przym. fiksa, fikspunkta, fikskoma

rzecz. fikseco, fiksilo, fikstempo

przysł. fikse

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: