fiakier

fiakier (język polski)

wymowa:: ^{[uwaga 1]} IPA: [ˈfʲjäcɛr], AS: [fʹi ̯äḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. dorożkarz^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. dorożka^[1]

odmiana:

przykłady:: (1.1) W Paryżu każdy stróż, fiakier czy chłopak od szewca mówi świetnie po francusku, a u nas w Warszawie conajwyżej arystokracja i cudzoziemcy^[2]. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) dryndziorz; (2.1) drynda, bryczka

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) woźnica

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. fiakierski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:: (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożkarz; (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożka

słowacki: (1.1) fiakrista m; (2.1) fiaker m
ukraiński: (2.1) фіакр m

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Hasło „fiakier” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ W warszawskim Dansingu, „Szczutek” nr 30/1921, s. 9.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fiakier&oldid=7179231”