arystokracja (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌarɨstɔˈkrat͡sʲja], AS[arystokracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) najwyższy stan społeczny, do którego przynależy się (najczęściej) ze względu na urodzenie; zob. też arystokracja w Wikipedii
(1.2) przen. elitarna grupa ludzi, wyróżniająca się w społeczeństwie
(1.3) ustrój wyróżniony przez Arystotelesa, charakteryzujący się rządami niewielkiej elity, (wedle założeń) ludzi najlepszych pod względem moralnym; zob. też Arystokracja (ustrój) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przebywająca na emigracji arystokracja urządzała bale i imprezy pomyślane jako narodowa manifestacja[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) arystokracja ducha / robotnicza
synonimy:
(1.1) magnateria, możnowładztwo; przest. jaśniepaństwo
antonimy:
(1.3) oligarchia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) szlachta
meronimy:
(1.1) arystokrata, arystokratka
wyrazy pokrewne:
rzecz. arystokratyzm m, arystokratyczność ż, arystokrata mos, arystokratka ż
przym. arystokratyczny
przysł. arystokratycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. aristocratie[3] < gr. ἀριστοκρατία
uwagi:
(1.3) zob. monarchia, politeja, tyrania, oligarchia, demokracja
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „arystokracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.