dorożka (język polski) edytuj

 
dorożka (1.1)
 
dorożka (1.1)
wymowa:
IPA[dɔˈrɔʃka], AS[doroška], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) lekki, rekreacyjny pojazd konny, często wynajmowany na przejażdżki; zob. też dorożka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Obszarpane dorożki, zaprzągnięte w chude konie, wlokły się leniwie; tramwaje huczały przebiegając; po trotuarach snuli się pospiesznie, gorączkowo ludzie, jak długa, ruchoma wstęga[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) guma
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dorożkarz mos, dorożkarstwo n
czas. dorożkować ndk.
przym. dorożkarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Droschke z ros.[2]
uwagi:
por. powóz • bryczka • berlinka • faeton
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Reymont: Komediantka
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 52.