dorożkarz

dorożkarz (język polski)

dorożkarz (1.1)

wymowa:

IPA: [dɔˈrɔʃkaʃ], AS: [doroškaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dorożkarz	dorożkarze
dopełniacz	dorożkarza	dorożkarzy / rzad. dorożkarzów
celownik	dorożkarzowi	dorożkarzom
biernik	dorożkarza	dorożkarzy / rzad. dorożkarzów
narzędnik	dorożkarzem	dorożkarzami
miejscownik	dorożkarzu	dorożkarzach
wołacz	dorożkarzu	dorożkarze

przykłady:

(1.1) Odpowiednie warunki pracy dla koni określają także umowy zawierane przez miasto z dorożkarzami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dryndziorz, fiakier

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) woźnica

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dorożkarka ż, dorożka ż, dorożkarstwo n

przym. dorożkarski

czas. dorożkować

związki frazeologiczne:

kląć jak dorożkarz

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cabman
• białoruski: (1.1) рамізнік m
• hiszpański: (1.1) cochero m
• rosyjski: (1.1) извозчик m
• ukraiński: (1.1) візник m
• węgierski: (1.1) bérkocsis
• wilamowski:m(1.1) ku̇ččer m
• włoski: (1.1) vetturino m

źródła: