elementaryzm
elementaryzm (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) szt. archit. nurt XX w. charakteryzujący się wykorzystaniem prostokątnych i prostopadłych form oraz dążący (w sztuce) do zwiększenia dynamizmu kompozycji[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik elementaryzm elementaryzmy dopełniacz elementaryzmu elementaryzmów celownik elementaryzmowi elementaryzmom biernik elementaryzm elementaryzmy narzędnik elementaryzmem elementaryzmami miejscownik elementaryzmie[2] elementaryzmach wołacz elementaryzmie[2] elementaryzmy
- przykłady:
- (1.1) Elementaryzm nawołuje do tworzenia sztuki, która przenikałaby życie. Głosi swoisty powrót do przyrody. Zwraca uwagę na fizyczność sztuki, na to, że kreuje ją tworzywo[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) elementaryzm w malarstwie / w sztuce / w architekturze
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nurt
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. element m, elemencik m, elementarność ż, elementarz m, elementarzyk m
- przysł. elementarzowy
- przym. elementarzowy, elementarny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „elementaryzm” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Maria Szyszkowska, W poszukiwaniu sensu życia: po co nam filozofia?, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
