dzieciak
dzieciak (język polski) edytuj
- wymowa:
- , IPA: [ˈʥ̑ɛ̇ʨ̑ak], AS: [ʒ́ėćak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy
- (1.1) rub. (czasem pieszcz.)[1] dziecko
- (1.2) przen. pot. dorosły człowiek postępujący dziecinnie, nierozsądnie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzieciak dzieciaki dopełniacz dzieciaka dzieciaków celownik dzieciakowi dzieciakom biernik dzieciaka dzieciaki / rzad. dzieciaków[2] narzędnik dzieciakiem dzieciakami miejscownik dzieciaku dzieciakach wołacz dzieciaku dzieciaki
- przykłady:
- (1.1) Gdy tylko zabrzmiał dzwonek obwieszczający koniec lekcji, dzieciaki wybiegły przed szkołę.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzieciaczek m, dziecko n, dzieciństwo n, Dzieciątko n, dziecina ż, dzieciątko n, dziecię n
- przym. dzieciaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) kid
- chiński standardowy: (1.1) 小朋友 (xiǎopéngyou)
- jidysz: (1.1) פּינדיוריק m (pindjurik)
- źródła:
- ↑
Hasło „dzieciak” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „dzieciak” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
