czubaty

czubaty (język polski)

trznadel czubaty (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ʧ̑uˈbatɨ], AS: [čubaty]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający na głowie czub

(1.2) zakończony czubem, ostro zakończony, sterczący

(1.3) napełniony z naddatkiem, z czubem

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	czubaty		czubata	czubate	czubaci	czubate
dopełniacz	czubatego		czubatej	czubatego	czubatych
celownik	czubatemu		czubatej	czubatemu	czubatym
biernik	czubatego	czubaty	czubatą	czubate	czubatych	czubate
narzędnik	czubatym		czubatą	czubatym	czubatymi
miejscownik	czubatym		czubatej	czubatym	czubatych
wołacz	czubaty		czubata	czubate	czubaci	czubate

przykłady:

(1.3) Czy mam wziąć czubatą czy płaską łyżeczkę proszku do pieczenia?

składnia:

kolokacje:

(1.1) trznadel czubaty

(1.2) czubaty świerk

(1.3) czubata łyżka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czub m, czubek mos/mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czub + -aty

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) чубаты
• czeski: (1.1) chocholatý
• kazachski: (1.1) айдарлы
• rosyjski: (1.1) хохла́тый
• słowacki: (1.1) chocholatý

źródła: