cukiernica (język polski) edytuj

 
cukiernica (1.1)
wymowa:
IPA[ˌʦ̑ucɛrʲˈɲiʦ̑a], AS[cuḱerʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) naczynie, w którym podaje się cukier; zob. też cukiernica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czy przypadkiem nie przesadzasz z tym słodzeniem? Może od razu wsypiesz do herbaty całą cukiernicę?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. warmiński cukierdoza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cukiernik m, cukiernia ż, cukier m, cukierek m, cukrownia ż, cukrownictwo n, cukrzyca ż, cukrzyk m, cukrzenie n, pocukrzenie n, cukrowanie n, pocukrowanie n, scukrzanie n, scukrzenie n, scukrowanie n, cukrówka ż
zdrobn. cukierniczka ż
czas. cukrzyć ndk., pocukrzyć dk., cukrować ndk., pocukrować dk., scukrzać ndk., scukrzyć dk., scukrować dk.
przym. cukierniczy, cukrowniczy, cukrowy, cukierkowy
przysł. cukierkowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. cukier + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: