Podobna pisownia Podobna pisownia: chléw
 
chlew (1.1)
wymowa:
IPA[xlɛf], AS[χlef], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pomieszczenie lub wydzielone miejsce przeznaczone dla świń; zob. też chlew w Wikipedii
(1.2) przen. miejsce, w którym panuje bałagan i jest brudno[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W środku obszerniejszego podwórza, przed obórką, chlewem i drwalniami stało kilka fur chłopskich[2].
(1.2) Ale tu chlew! Posprzątaj w końcu!
składnia:
kolokacje:
(1.1) nieduży chlew • wyjść z chlewu
(1.2) mieszkać w chlewie
synonimy:
(1.1) chlewnia, świniarnia; daw. gw. (Poznań) kubel[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chlewnia ż
zdrobn. chlewek mrz, chlewik ż
przym. chlewny
związki frazeologiczne:
robić chlew
etymologia:
(1.1) prasł. *chlěvъ → 'pomieszczenie dla zwierząt'[4] < germ. hlaiva[5]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
(1.1) por. bażantarnia • chlew • gęsiarnia • królikarnia • kurnik • obora • owczarnia • psiarnia • stajnia
(1.2) zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 49.
  2. Stefan Żeromski, Promień (wyd. 1930)
  3. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 251.
  4.   Hasło „chlew” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  5. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45.
  6. Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 27.