obora (1.1)
wymowa:
IPA: [ɔˈbɔra], AS: [obora]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zootechn. budynek gospodarski dla bydła, miejsce jego przebywania; zob. też obora w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Rano w oborze gospodyni wydoiła krowy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) budynek
hiponimy:
(1.1) cielętnik
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obornik mrz
zdrobn. obórka ż
przym. oborowy
związki frazeologiczne:
jasno jak w oborzeostatnie cielę z oborypatrzeć na księżą oborębyk w oborze, deszcz na dworze
etymologia:
prasł. *obora < prasł. *obvoramiejsce odgrodzone, zamknięte < rzecz. odczas. od prasł. *obvertizagrodzić, zamknąć < prasł. *-ob + *verti[1]; por. obwarowanie
uwagi:
(1.1) por. bażantarnia chlew cielętnik gęsiarnia królikarnia kurnik obora owczarnia psiarnia stajnia świniarnia
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obora” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwierzyniec
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: