bydlę

bydlę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɨdlɛ], AS: [bydle], zjawiska fonetyczne: denazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. rogate hodowlane zwierzę

(1.2) pot. duże zwierzę

(1.3) pot. pogardliwie o nikczemnym człowieku

(1.4) st.pol. dobytek

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bydlę	bydlęta
dopełniacz	bydlęcia	bydląt
celownik	bydlęciu	bydlętom
biernik	bydlę	bydlęta
narzędnik	bydlęciem	bydlętami
miejscownik	bydlęciu	bydlętach
wołacz	bydlę	bydlęta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wół, krowa

(1.2) bestia

(1.3) bydlak

(1.4) wardęga

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bydlęcy

rzecz. bydlak mos/mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) horned animal; (1.2) beast; (1.3) swine, animal
• białoruski: (1.1) быдла n, скаціна ż; (1.3) жывёліна ż, звер m
• esperanto: (1.1) bruto; (1.3) bruto
• jidysz: (1.1) בהמה ż (behejme); (1.3) אַ הונט מיט אויערן (a hunt mir ojern)
• kaszubski: (1.1) bidlã n
• niemiecki: (1.1) Vieh n; (1.2) Vieh n; (1.3) Schweinehund m, Vieh n
• rosyjski: (1.1) скотина; (1.3) скот, скотина
• słowacki: (1.3) hovädo

źródła: