bronować

bronować (język polski)

rolnik bronuje (1.1) pole

wymowa:

IPA: [brɔ̃ˈnɔvat͡ɕ], AS: [brõnovać], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) roln. spulchniać ziemię za pomocą brony

odmiana:

(1.1) koniugacja IV

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		bronować
czas teraźniejszy		bronuję	bronujesz	bronuje	bronujemy	bronujecie	bronują
czas przeszły	m	bronowałem	bronowałeś	bronował	bronowaliśmy	bronowaliście	bronowali
	ż	bronowałam	bronowałaś	bronowała	bronowałyśmy	bronowałyście	bronowały
	n	bronowałom	bronowałoś	bronowało
tryb rozkazujący		niech bronuję	bronuj	niech bronuje	bronujmy	bronujcie	niech bronują
pozostałe formy czas przyszły m będę bronował, będę bronować będziesz bronował, będziesz bronować będzie bronował, będzie bronować będziemy bronowali, będziemy bronować będziecie bronowali, będziecie bronować będą bronowali, będą bronować ż będę bronowała, będę bronować będziesz bronowała, będziesz bronować będzie bronowała, będzie bronować będziemy bronowały, będziemy bronować będziecie bronowały, będziecie bronować będą bronowały, będą bronować n będę bronowało, będę bronować będziesz bronowało, będziesz bronować będzie bronowało, będzie bronować czas zaprzeszły m bronowałem był bronowałeś był bronował był bronowaliśmy byli bronowaliście byli bronowali byli ż bronowałam była bronowałaś była bronowała była bronowałyśmy były bronowałyście były bronowały były n bronowałom było bronowałoś było bronowało było forma bezosobowa czasu przeszłego bronowano tryb przypuszczający m bronowałbym, byłbym bronował bronowałbyś, byłbyś bronował bronowałby, byłby bronował bronowalibyśmy, bylibyśmy bronowali bronowalibyście, bylibyście bronowali bronowaliby, byliby bronowali ż bronowałabym, byłabym bronowała bronowałabyś, byłabyś bronowała bronowałaby, byłaby bronowała bronowałybyśmy, byłybyśmy bronowały bronowałybyście, byłybyście bronowały bronowałyby, byłyby bronowały n bronowałobym, byłobym bronowało bronowałobyś, byłobyś bronowało bronowałoby, byłoby bronowało imiesłów przymiotnikowy czynny m bronujący, niebronujący ż bronująca, niebronująca bronujące, niebronujące n bronujące, niebronujące imiesłów przymiotnikowy bierny m bronowany, niebronowany bronowani, niebronowani ż bronowana, niebronowana bronowane, niebronowane n bronowane, niebronowane imiesłów przysłówkowy współczesny bronując, nie bronując rzeczownik odczasownikowy bronowanie, niebronowanie

przykłady:

(1.1) Rolnik bronował ziemię.

(1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował.

składnia:

(1.1) bronować + B.; nie: bronować + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brona ż, bronka ż, bronowanie n, bronowisko n

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. brona + -ować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) harrow
• białoruski: (1.1) баранаваць
• bułgarski: (1.1) бранувам
• esperanto: (1.1) erpi
• francuski: (1.1) herser
• hiszpański: (1.1) gradar
• interlingua: (1.1) hirpicar
• kaszubski: (1.1) bronowac
• niemiecki: (1.1) eggen
• nowogrecki: (1.1) σβαρνίζω
• ukraiński: (1.1) боронува́ти
• wilamowski: (1.1) ēgja

źródła: