boczek
boczek (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: bok
- (1.2) spoż. mięso z boku świni poprzerastane słoniną; zob. też boczek w Wikipedii
- (1.3) boczna wydzielona część tabeli wyjaśniająca poziome rubryki (wiersze)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik boczek boczki dopełniacz boczku boczków celownik boczkowi boczkom biernik boczek boczki narzędnik boczkiem boczkami miejscownik boczku boczkach wołacz boczku boczki
- przykłady:
- (1.1) Siadłem sobie cichutko na boczku krzesełka.
- (1.2) Do bigosu dobrze jest dodać trochę wędzonego boczku i kiełbasy.
- (1.3) Tekst w boczku powinien być wyrównany do lewej.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bok m, pobocze n
- czas. boczyć się ndk.
- przym. boczny, boczkowy, boczasty
- przysł. boczkiem, bocznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- por. bekon
- zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) bacon
- baskijski: (1.2) hirugihar
- czeski: (1.2) bůček m
- hiszpański: (1.2) panceta ż
- niemiecki: (1.2) Bauchspeck m; (1.3) Legendenspalte ż
- nowogrecki: (1.2) πανσέτα ż, μπέικον n
- rosyjski: (1.2) бекон m
- wilamowski: (1.2) śpyrki m
- źródła: