accurro
accurro (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) przybiegać, nadbiegać, pośpiesznie przybywać[1]
- (1.2) ruszać do ataku, rzucić się do ataku, nacierać[1]
- odmiana:
- (1.1-2) accurrō, accurrere, accurrī lub accucurrī, accursum (koniugacja III)
- przykłady:
- (1.1) Pater filium perterritum ad se accurrere videt eumque interrogat: “Quid est, Marce?”[2] → Ojciec widzi, że przybiega do niego przestraszony syn i pyta go: „Co się dzieje, Marku?”
- (1.2) Miles Romanus, qui hostem armatum accurrere videt, non ab eo fugit, sed armis se defendit.[3] → Żołnierz rzymski, widząc nacierającego uzbrojonego wroga, nie ucieka przed nim, ale broni się zbrojnie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) alicui / ad aliquem accurrere[1] → przybiec do kogoś • suppetias / in auxilium / auxilio accurrere[1] → przybiec na pomoc • Romam accurrere → pośpiesznie przybyć do Rzymu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „accurro” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 1, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-221-X, s. 38.
- ↑ Hans Henning Ørberg, Lingua Latina per se illustrata. Pars I. Familia Romana, Special-Trykkeriet Viborg, 2003, s. 73, ISBN 87-997016-5-0.
- ↑ Hans Henning Ørberg, Lingua Latina per se illustrata. Pars I. Familia Romana, Special-Trykkeriet Viborg, 2003, s. 90, ISBN 87-997016-5-0.