Wszechojciec

Wszechojciec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. mit. przydomek głównego bóstwa w panteonie lub boga-stwórcy, np. w mitologii skandynawskiej – Odyna, w słowiańskiej – Swaroga itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Wszechojciec	Wszechojcowie
dopełniacz	Wszechojca	Wszechojców
celownik	Wszechojcu	Wszechojcom
biernik	Wszechojca	Wszechojców
narzędnik	Wszechojcem	Wszechojcami
miejscownik	Wszechojcu	Wszechojcach
wołacz	Wszechojcze	Wszechojcowie

przykłady:

(1.1) Nie szukałem wojen, nie składałem wielu przysiąg i łatwo ich nie łamałem, kiedy zaś duch mój opuści ciało, nie będę musiał odpowiadać przed Wszechojcem za zabójstwo krewnych czy niesprawiedliwe sądy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Bóg Ojciec

antonimy:

(1.1) Wszechmatka

hiperonimy:

(1.1) bóg, stwórca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wszech- + ojciec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) All-Father, Allfather
• duński: (1.1) alfader w
• niemiecki: (1.1) Allvater m
• rosyjski: (1.1) Всеотец m

źródła: