tureckojęzyczny

tureckojęzyczny (język polski)

wymowa:

‹turecko języczny›, IPA: [tuˈrɛʦ̑kɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [tureckoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • podw. akc.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który posługuje się językiem tureckim

(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tureckim

(1.3) spisany, stworzony w języku tureckim

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tureckojęzyczny		tureckojęzyczna	tureckojęzyczne	tureckojęzyczni	tureckojęzyczne
dopełniacz	tureckojęzycznego		tureckojęzycznej	tureckojęzycznego	tureckojęzycznych
celownik	tureckojęzycznemu		tureckojęzycznej	tureckojęzycznemu	tureckojęzycznym
biernik	tureckojęzycznego	tureckojęzyczny	tureckojęzyczną	tureckojęzyczne	tureckojęzycznych	tureckojęzyczne
narzędnik	tureckojęzycznym		tureckojęzyczną	tureckojęzycznym	tureckojęzycznymi
miejscownik	tureckojęzycznym		tureckojęzycznej	tureckojęzycznym	tureckojęzycznych
wołacz	tureckojęzyczny		tureckojęzyczna	tureckojęzyczne	tureckojęzyczni	tureckojęzyczne

przykłady:

(1.1) Zaledwie połowa Irańczyków to etniczni Persowie. Czwartą część mieszkańców stanowią tureckojęzyczni Azerowie, od lat tworzący wpływowe lobby.

(1.1) Elektorat Ruchu składa się z ludności tureckojęzycznej i muzułmańskiej, która stanowi około 15 proc. ogółu mieszkańców Bułgarii.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ludność tureckojęzyczna

(1.2) obszar tureckojęzyczny

(1.3) tureckojęzyczny tekst • tureckojęzyczna książka/prasa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) тюркомовний

źródła: