turecki

turecki (język polski)

turecka (1.1) flaga

wymowa:

IPA: [tuˈrɛʦ̑ʲci], AS: [turecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Turcji, do zamieszkujących ją Turków, do ich kultury, dziejów, języka itp.

(1.2) odnoszący się do grupy ludów zamieszkujących tereny od Syberii po Europę Wschodnią (m.in. Rosję, Kazachstan, Uzbekistan, Kirgizję, Turkmenię, Azerbejdżan, Turcję), dotyczący ich kultur, dziejów, języków itp.; zob. też ludy tureckie w Wikipedii

(1.3) dotyczący Turku, związany z Turkiem (miastem)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język urzędowy Turcji; zob. też język turecki w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	turecki		turecka	tureckie	tureccy	tureckie
dopełniacz	tureckiego		tureckiej	tureckiego	tureckich
celownik	tureckiemu		tureckiej	tureckiemu	tureckim
biernik	tureckiego	turecki	turecką	tureckie	tureckich	tureckie
narzędnik	tureckim		turecką	tureckim	tureckimi
miejscownik	tureckim		tureckiej	tureckim	tureckich
wołacz	turecki		turecka	tureckie	tureccy	tureckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) lira turecka • kawa po turecku • naród / alfabet turecki • gołąbek turecki • chomik turecki • Turecka Republika Cypru Północnego

(1.2) języki tureckie • turecka rodzina językowa • ludy tureckie

(1.3) powiat turecki

synonimy:

(1.2) turkijski

(1.3) rzad. turkowski

antonimy:

(1.1) antyturecki

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turcja ż, Turek mos/mrz, Turczynka ż, turecczyzna ż, tureckość ż, turcyzm mrz

przym. turkijski

związki frazeologiczne:

siedzieć jak na tureckim kazaniu • siedzieć po turecku • goły jak święty turecki

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Turkish; (1.2) Turkic; (2.1) Turkish, the Turkish language
• arabski: (1.1) تركي (turkī)
• baskijski: (1.1) turkiar; (2.1) turkiera
• białoruski: (1.1) турэцкі; (2.1) турэцкая ż
• bułgarski: (1.1) турски; (2.1) турски m
• chiński standardowy: (2.1) uproszcz. 土耳其语 / trad. 土耳其語 (tǔ’ěrqíyǔ)
• czeski: (1.1) turecký; (2.1) turečtina ż
• duński: (1.1) tyrkisk; (2.1) tyrkisk n
• esperanto: (1.1) turka
• fiński: (1.1) turkkilainen; (2.1) turkki
• francuski: (1.1) turc
• hiszpański: (1.1) turco
• islandzki: (1.1) tyrkneskur
• japoński: (1.1) トルコの (toruko no), トルコ人の (トルコじんの, torukojin no), トルコ語の (トルコごの, torukogo no); (1.2) チュルクの (churuku no), チュルク語の (チュルクごの, churukugo no); (2.1) トルコ語 (トルコご, torukogo)
• jidysz: (1.1) טערקיש (terkisz); (1.2) טורקיש (turkisz); (2.1) טערקיש n (terkisz)
• kataloński: (1.1) turc
• koreański: (2.1) 터키어 (t’ŏk’iŏ)
• litewski: (1.1) turkiškas
• łotewski: (1.1) turku, turcisks; (2.1) turku valoda ż
• niemiecki: (1.1) türkisch; (2.1) Türkisch n
• nowogrecki: (1.1) τουρκικός, τούρκικος; (2.1) τουρκικά n lm, τούρκικα n lm
• perski: (1.1) ترکی
• portugalski: (1.1) turco
• rosyjski: (1.1) турецкий; (1.2) тюркский; (2.1) турецкий m
• słowacki: (1.1) turecký; (2.1) turečtina ż
• szwedzki: (1.1) turkisk; (2.1) turkiska w
• turecki: (1.1) Türk; (2.1) Türkçe, Türk dili, Türkiye Türkçesi
• ukraiński: (1.1) турецький; (1.2) тюркський; (2.1) турецька ż
• wilamowski: (1.1) tjyḱkiš, tjykiś
• włoski: (1.1) turco; (2.1) turco m

źródła: