manekin (język polski) edytuj

 
manekiny (1.1)
 
manekiny (1.1)
wymowa:
IPA[mãˈnɛcĩn], AS[mãneḱĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) figura z dowolnego materiału mająca kształt człowieka; zob. też manekin w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. marionetka, bezwolny człowiek
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W sklepie na manekinie prezentowany jest strój wieczorowy.
(1.1) Krawcowa upięła materiał szpilkami na manekinie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kukła
(2.1) marionetka, kukła
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) figura
hiponimy:
(1.1) lalka, strach na wróble
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manekinizm mrz
przym. manekinowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. mannequin → manekin, modelka, kosz < śr.niderl. mannekijn, zdrobn. od manczłowiek[1]
(2.1) od (1.1)
uwagi:
zob. też manekin w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „manekin” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.