fisharmonia
fisharmonia (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. instrument muzyczny z grupy instrumentów dętych klawiszowych; zob. też fisharmonia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fisharmonia fisharmonie dopełniacz fisharmonii fisharmoni celownik fisharmonii fisharmoniom biernik fisharmonię fisharmonie narzędnik fisharmonią fisharmoniami miejscownik fisharmonii fisharmoniach wołacz fisharmonio fisharmonie
- przykłady:
- (1.1) Potrafię grać na pianinie, to pewnie dałabym radę nauczyć się grać na fisharmonii.
- (1.1) Pułkownik Stark postawił lampę na fisharmonii, stojącej przy drzwiach[1].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) instrument
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. fisharmonika < niem. Physharmonika[2] < gr. physân (→ nadymać) + harmonía[3]
- mniej prawdopodobne, że wyraz trafił do polszczyzny za pośrednictwem francuskim lub angielskim[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) physharmonica, pump organ
- bułgarski: (1.1) хармониум m
- czeski: (1.1) harmonium n
- niemiecki: (1.1) Harmonium n
- rosyjski: (1.1) фисгармония ż
- słowacki: (1.1) harmónium n
- włoski: (1.1) armonium m, harmonium m
- źródła:
- ↑ Arthur Conan Doyle, Odcięty palec, w: Szerlok Holmes i jego przygody, wyd. Jan Fiszer, Warszawa 1907–1908, tłum. nieznany.
- ↑ 2,0 2,1 Eugeniusz Słuszkiewicz, Notatki etymologiczne, „Poradnik Językowy” nr 5/1954, s. 34.
- ↑ Eugeniusz Słuszkiewicz, Notatki etymologiczne, „Poradnik Językowy” nr 5/1954, s. 35.