bezsens

bezsens (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɛsːɛ̃w̃s], AS: [be•sẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• gemin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) brak sensu, uzasadnienia w czymś

(1.2) pot. coś pozbawione sensu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bezsens	bezsensy
dopełniacz	bezsensu	bezsensów
celownik	bezsensowi	bezsensom
biernik	bezsens	bezsensy
narzędnik	bezsensem	bezsensami
miejscownik	bezsensie	bezsensach
wołacz	bezsensie	bezsensy

przykłady:

(1.1) Coraz więcej pacjentów uskarża się na poczucie bezsensu i życiowej próżni.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) nonsens, bezsensowność, absurd, absurdalność, niedorzeczność, nonsensowność; pot. bzdurność

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezsensowność ż

przym. bezsensowny, bez sensu

przysł. bezsensownie, bez sensu

wykrz. bez sensu

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nonsense, senselessness, absurdity
• białoruski: (1.2) бяссэнсіца ż
• esperanto: (1.2) sensencaĵo
• hiszpański: (1.1) sinsentido m
• jidysz: (1.1) הבֿל m (hewl)
• nowogrecki: (1.1) ανοησία ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• włoski: (1.1) assurdo m, incongruenza ż

źródła: