костыль

костыль (język rosyjski)

костыль (1.1)

transliteracja:

kostylʹ

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. kula

(1.2) różnego kształtu sworzeń z zagiętym końcem, stosowany w budownictwie lub do łączenia szyny z podkładem kolejowym

(1.3) przest. suchy kij z zagiętym końcem służący jako podpora

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	косты́ль	костыли́
dopełniacz	костыля́	костыле́й
celownik	костылю́	костыля́м
biernik	косты́ль	костыли́
narzędnik	костылём	костыля́ми
miejscownik	костыле́	костыля́х

przykłady:

(1.1) Саша в прошлом году сломал ногу и три недели ходил на костылях. → Sasza w zeszłym roku złamał nogę i przez trzy tygodnie chodził o kulach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ходить на костылях → chodzić o kuli • об / на одном костыле → o jednej kuli

synonimy:

(1.3) палка, посох

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. костылять

przym. костыльный

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: