świętopietrze

świętopietrze (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kośc. katolicka opłata na rzecz papiestwa, wnoszona w średniowieczu przez kraje uznające zwierzchnictwo Kościoła katolickiego, a współcześnie dobrowolnie oddawana przez parafian w niedzielę najbliższą dniowi św. Piotra i Pawła (29 czerwca); zob. też świętopietrze w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świętopietrze	świętopietrza
dopełniacz	świętopietrza	świętopietrzy
celownik	świętopietrzu	świętopietrzom
biernik	świętopietrze	świętopietrza
narzędnik	świętopietrzem	świętopietrzami
miejscownik	świętopietrzu	świętopietrzach
wołacz	świętopietrze	świętopietrza

przykłady:

(1.1) A biskup Wawrzyniec był zdania nieco odmiennego, uważając mianowicie, iż książęce wolnizny bynajmniej nie obejmują należnego Kościołowi świętopietrza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od 1220 roku; pol. święty + -o- + Piotr + -e, od św. Piotra Apostoła, pierwszego biskupa Rzymu

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Peter's pence
• duński: (1.1) Peterspenge lm, Peters-penge lm, Peders-penge lm
• francuski: (1.1) denier de Saint-Pierre m
• hiszpański: (1.1) óbolo de san Pedro m
• niemiecki: (1.1) Peterspfennig m

źródła: