współsprawca

współsprawca (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. jeden ze sprawców tego samego przestępstwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	współsprawca	współsprawcy
dopełniacz	współsprawcy	współsprawców
celownik	współsprawcy	współsprawcom
biernik	współsprawcę	współsprawców
narzędnik	współsprawcą	współsprawcami
miejscownik	współsprawcy	współsprawcach
wołacz	współsprawco	współsprawcy

przykłady:

(1.1) Niemczyk to legenda polskiej mafii: złodziej samochodów, sprawca napadu na konwój z pieniędzmi, porywacz ludzi dla okupu, współsprawca zabójstwa innego legendarnego bossa gangsterskiego Andrzeja K. ps. Pershing.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wspólnik, współwinny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. współsprawstwo n

forma żeńska współsprawczyni

przym. współsprawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. współ- + sprawca

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) accomplice
• czeski: (1.1) spolupachatel m, spoluviník m
• hiszpański: (1.1) cómplice m
• słowacki: (1.1) komplic m, spolupáchateľ m

źródła: