wiolonczelistka
wiolonczelistka (język polski)
edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌvʲjɔlɔ̃n͇t͡ʃɛˈlʲistka], AS: [vʹi ̯olõṇčelʹistka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• akc. pob.• i → j ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiolonczelistka wiolonczelistki dopełniacz wiolonczelistki wiolonczelistek celownik wiolonczelistce wiolonczelistkom biernik wiolonczelistkę wiolonczelistki narzędnik wiolonczelistką wiolonczelistkami miejscownik wiolonczelistce wiolonczelistkach wołacz wiolonczelistko wiolonczelistki
- przykłady:
- (1.1) Wszyscy znają piosenkę o wiolonczelistce, a czy jest też jakaś piosenka o akordeonistce?
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) czelistka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiolonczela ż, wiola ż, czelistka ż, czelista m
- forma męska wiolonczelista m
- przym. wiolonczelowy, wiolinowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wiolonczela
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wiolonczelista
- białoruski: (1.1) віяланчэлістка ż
- bułgarski: (1.1) виолончелистка ż, челистка ż
- hiszpański: (1.1) violonchelista ż, violonchelo ż
- kataloński: (1.1) violoncel·lista ż
- litewski: (1.1) violončelininkė ż, violončelistė ż
- niemiecki: (1.1) Cellistin ż
- nowogrecki: (1.1) βιολοντσελίστρια ż
- rosyjski: (1.1) виолончелистка ż
- ukraiński: (1.1) віолончелістка ż
- włoski: (1.1) violoncellista ż
- źródła: