turcyzm

turcyzm (język polski)

wymowa:: IPA: [ˈturt͡sɨsm̥], AS: [turcysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka tureckiego; zob. też turcyzm w Wikipedii

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turcyzm	turcyzmy
dopełniacz	turcyzmu	turcyzmów
celownik	turcyzmowi	turcyzmom
biernik	turcyzm	turcyzmy
narzędnik	turcyzmem	turcyzmami
miejscownik	turcyzmie^[1]	turcyzmach
wołacz	turcyzmie^[1]	turcyzmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) zapożyczenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. Turcja ż, Turek mos, Turczynka ż, turecczyzna ż, turecki mrz; przym. turecki, turkijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo

tłumaczenia:

słowacki: (1.1) turcizmus m

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=turcyzm&oldid=8472923”