turcyzm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈturʦ̑ɨsm̥], AS[turcysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka tureckiego; zob. też turcyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zapożyczenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Turcja ż, Turek mos, Turczynka ż, turecczyzna ż, turecki mrz
przym. turecki, turkijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.