Turczynka

Turczynka (język polski)

wymowa:

​, IPA: [turˈʧ̑ɨ̃ŋka], AS: [turčỹŋka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta narodowości tureckiej, obywatelka Turcji, mieszkanka Turcji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Turczynka	Turczynki
dopełniacz	Turczynki	Turczynek
celownik	Turczynce	Turczynkom
biernik	Turczynkę	Turczynki
narzędnik	Turczynką	Turczynkami
miejscownik	Turczynce	Turczynkach
wołacz	Turczynko	Turczynki

przykłady:

(1.1) W latach 90. cudzoziemskie prostytutki były to głównie Bułgarki lub Turczynki bułgarskiego pochodzenia. Teraz w polskim seksbiznesie dominują Ukrainki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nie-Turczynka

hiperonimy:

(1.1) Azjatka

hiponimy:

(1.1) Anatolijka, Bitynka, Frygijka, Lidyjka, Pontyjka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turcja ż, turcyzm mrz, turecki m

forma męska Turek m

przym. turecki, turkijski, turski

czas. turczyć

przysł. po turecku

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Turek

• arabski: (1.1) تركية ż
• białoruski: (1.1) турчанка ż
• bułgarski: (1.1) туркиня ż
• esperanto: (1.1) turkino
• francuski: (1.1) Turque ż
• hiszpański: (1.1) turca ż
• jidysz: (1.1) טערקין ż (terkin), טערקיניע ż (terkinje)
• kataloński: (1.1) turca ż
• litewski: (1.1) turkė ż
• łotewski: (1.1) turciete ż
• nowogrecki: (1.1) Τουρκάλα ż, Τούρκισσα ż
• rosyjski: (1.1) турчанка ż
• ukraiński: (1.1) турчанка ż
• włoski: (1.1) turca ż

źródła: