tuman
tuman (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kłąb czegoś sypkiego lub lotnego unoszący się w powietrzu[1]
- (1.2) obłok gęstej mgły lub oparów[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tuman tumany dopełniacz tumanu tumanów celownik tumanowi tumanom biernik tuman tumany narzędnik tumanem tumanami miejscownik tumanie tumanach wołacz tumanie tumany - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tuman tumany dopełniacz tumana tumanów celownik tumanowi tumanom biernik tumana tumanów narzędnik tumanem tumanami miejscownik tumanie tumanach wołacz tumanie tumany ndepr. M. i W. lm: (ci) tumani[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) tumany śniegu / piasku / kurzu, tumany unoszą się
- (1.2) tumany gazów / mgły
- (2.1) skończony tuman
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. tumanić ndk., tumanieć ndk.
- przym. tumanowaty
- rzecz. otumanienie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (2.1) dumbbell
- francuski: (2.1) abruti m
- szwedzki: (2.1) drummel w, träbock w
- ukraiński: (1.1) хмара ż, клуби m lm
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „tuman” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- туман
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) mgła
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: