trzymacz

trzymacz (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. ten, kto trzyma

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) coś, co podtrzymuje inną rzecz

(2.2) herald. element udostojniający herb w postaci zwierzęcia lub figury go podtrzymującej; zob. też trzymacze heraldyczne w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzymacz	trzymacze
dopełniacz	trzymacza	trzymaczy / trzymaczów
celownik	trzymaczowi	trzymaczom
biernik	trzymacza	trzymaczy / trzymaczów
narzędnik	trzymaczem	trzymaczami
miejscownik	trzymaczu	trzymaczach
wołacz	trzymaczu	trzymacze

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzymacz	trzymacze
dopełniacz	trzymacza	trzymaczy / rzad. trzymaczów
celownik	trzymaczowi	trzymaczom
biernik	trzymacz	trzymacze
narzędnik	trzymaczem	trzymaczami
miejscownik	trzymaczu	trzymaczach
wołacz	trzymaczu	trzymacze

przykłady:

(2.2) Kangur i emu są trzymaczami herbu Australii.

składnia:

kolokacje:

(2.2) trzymacz heraldyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzymak mrz, trzymanie n

czas. trzymać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. trzyma + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) supporter
• włoski: (1.1) tenente m

źródła: