wymowa:
IPA[ṭʃɔ̃n], AS[ṭšõn], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) najważniejszy, główny element jakiegoś przedmiotu[1]
(1.2) rękojeść, trzonek[2]
(1.3) archit. układ ścian w budynku zapewniający jego stateczność ogólną
(1.4) mikol. część grzyba, na której opiera się jego kapelusz[1]; zob. też trzon grzyba w Wikipedii
(1.5) techn. część maszyny w kształcie pręta, która przenosi siły osiowe, wzdłużne[2][3]
(1.6) techn. środkowa część pieca piekarskiego[3]
(1.7) hutn. nieco pochyłe dno pieca hutnicznego, na którym gromadzi się metal[3]
(1.8) typogr. główna, pionowa kreska znaku[4]
(1.9) daw. techn. piec kuchenny[3]
(1.10) daw. techn. ruszt pieca kuchennego[3]
(1.11) daw. techn. komin[3]
(1.12) daw. stomat. ząb trzonowy[3]
(1.13) daw. wiośl. część wiosła[5]
(1.14) archit. część kolumny pomiędzy bazą a głowicą; zob. też trzon w Wikipedii
odmiana:
(1.1-14)
przykłady:
(1.1) Badania doświadczalne stanowiły trzon jego pracy magisterskiej.
(1.3) Wewnątrz trzonu budynku znajdują się szyby windowe i klatki schodowe oraz szachty instalacyjne.
(1.4) Trzony tych grzybów obrzydliwe.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rdzeń
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzonowiec m, trzonolinowiec m, trzonkowiwec m
zdrobn. trzonek m
przym. trzonowy, trzonkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „trzon” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Hasło „trzonek” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 43, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 295 i 296.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6   Hasło „trzon” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Hasło „trzon” w: Bryan Pfaffenberger, Słownik terminów komputerowych, przekład zbiorowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7255-000-X, s. 323.
  5.   Hasło „Piec” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 152.